Sino ako? Mga gamit ko. Pocket at Digital na mga Monsters

Haaaaaayyy. Namimis ako maglaro ng Pokémon at Digimon :(
Wala na akong oras para sa mga gusto ko
ngungit laging naka-Facebook ako. Ngek.
Gusto ko ng oras para maglalaro ng mga Pokémon at Digimon habang buhay. xD
Sana nabubuhay ang mga Pokémon at Digimon na lang.

Asa.

Adik ako kasi e.
Alam ng lahat na mga kaibigan ko na gustong  gusto ako ng mga Pokémon at Digimon.
Kung ayoko ng mga Pokémon o Digimon, na sa ibang daigdig ka.

Gusto ako ng mga monster nito noong pangunang grado pa ako hanggang mamamatay ako.
Hindi ko ako kung wala na mga Pokémon at Digimon.
Kulang ako kung mawawala ako ng mga Pokémon stuff toys ko, mga Pokémon ko sa Pokémon Ruby, Pokémon Diamond, Pokémon White, o yung mga aking Digimon Digimon Dusk at Digimon Championship.

MUDY. GANKY. Sceptile. Leila. Sejinzu. Camerupt. Garuru. Mia. Snake. Lithos. Prince Ace. KVWQ. Prince Pet. Venusaur. Eelektross. Bob. Lulav. Alphonse. Moru. Pururu. Kirayu. Ninami. Mamoru. Chi-Meh. Felicia. Swellow. Gardevoir. Duran-ran. Cerio. Charizard. Prima. Fearow. Bee. Mr. Jade.
Sir Croe. Pedro. Raya. Lina. JIGGS. Swendy. Latios. Boltz. Queen Tyra. Suzanne. at marami pa. . .  nakalimutan na ko. . .

Ito ay ang mga palayaw nila 

Ang puso ko, damdamin ko, oras ko binigay sa mga monsters ko. Kaibigan sila.

Pokémon Trainer ako. Digimon Tamer ako.
...lang?

Tapos, narinig ako ng aking konsensya.

Sayang naman ang buhay mo kung ganoon ka lang.
Puru pragmentang imahinasyon lahat 'yan.

HINDI. SINUNGALING KA.

Ang magsisinungaling ay ikaw sa inyong sarili.
Gising ka na.

Naging monster-tao ako dahil sa mga gamit na gustong gusto ako.
Identidad ko'y dahil sa mga laro ko.

Sayang.

Ngungi't, may pinakamatalik na kaibigan naman ako.

Sina Muffin, X at CPF.*

Alam nila ang aking totoong sarili dahil ang aking totoong kaibigan sila!

Hati na hati ang ugali ko na parang pragmento na subali't buo ang pagkatao ko habang mayroon ako ng kapangyarihan ng pakikisama.



*Ginagamit ako ng mga code name dahil ayoko magbigay ng totoong pangalan ng mga kaibigan ko.

Metanarrative sa buhay ko.

Kamusta kayo!

Kahapon, naging masakit ako. May lagnat at ubo ako kaya matagal ang tulog ko kanina.
Kailangan matutulog ako nang maaga subalit kailangan din magpost ito para sa Fil 11.
Hindi maaari nagawa ito kanina dahil pagod na pagod ako tapos, nawala ng kuryente kaya
walang internet kami. Natext ako ng isang kaklase para alam nang guro ko na mahuhuli ng
blog post ko. Bumalik ng kuryente... wala na akong 'excuse'.

Nakakainis.

Ayoko mababagsak sa mga asignatura at ang baba pa ng mga marka ngayon
kaya pupunta ako sa paaralan kahit masakit ako.

Parang naging ganoon ang mga pag-iisip ng mga tao sa mga taon nito.
Kailangan mapapasa. Kailangan matatrabaho. Kahit may sakit. Kahit ano.

Nawala ang ating kalayaan ngungit sumunod pa kami.
Pinost pa ito kahit hindi pa sinabi ako sa kaklase ko na bumalik ng kuryente.

Parang metanarrative ang buhay ko dahil naisip ako, magtitimpi ang institusyon, ang kolehiyo, ng kalayaan natin ngungit, kung ganoon, bakit pinupost pa ito?

Kasi kailangan.